Rozdział 89

Szybko wygramoliłam się z pościeli, pomogłam jej wstać i przytuliłam. Po drugiej jej stronie momentalnie znalazła się Zosia.

-Cicho, spokojnie-próbowałyśmy ją uspokoić.

Dopiero po kilkunastu minutach przestała płakać i spojrzała na nas zapuchniętymi oczami.

-Co się stało? Dlaczego?-zapytała Zośka.

-Bo… Bo Grzesiek…-znów zaczęła płakać.

Zostawiłam na chwilę same i wyszłam do sklepu całodobowego. Wróciłam pół godziny później obładowana lodami.

-Może to pomoże-podałam Kindze pudełko i łyżeczkę.

Jadłyśmy lody i nie przerywałyśmy naszej kochanej pani psycholog, gdy opowiadała. Powiedziała, że Grzesiek wypomniał jej, że nie miała czasu przyjeżdżać do Spały, bo obowiązki były ważniejsze niż on. A ona zarzuciła mu, że opowiadał jej o Adzie, jak zrobiła im niezapowiedzianą wizytę i wparowała na halę w połowie treningu. Powiedzieli o kilka słów za dużo, a efekt jak widać, jest katastrofalny.

-Nie martw się. Ochłoniecie trochę i wszystko sobie wytłumaczycie-pocieszała ją Zośka.

-Widać, że się kochacie, a jedna kłótnia nie jest w stanie zniszczyć miłości-uśmiechnęłam się do niej.

Długo jeszcze nie spałyśmy. Gdy skończyły się lody, moja kumpela z uczelni wyciągnęła ciastka. Objadałyśmy się, żeby cukier zapewnił nam choć trochę endorfin. Dopiero nad ranem zmęczone zasnęłyśmy.

-Dziewczyny, czas wstawać!-usłyszałam zadowolony głos narzeczonego.

-Jeszcze pięć minut-jęknęła Zocha i przekręciła się na drugi bok.

-Laura, skarbie… Chcesz spać cały dzień? My za dwie godziny wyjeżdżamy z powrotem do Spały, pojutrze mam samolot do Bułgarii, a ty wolisz spać niż spędzić ten czas ze mną?

-Chodź tu-pociągnęłam go i znalazł się koło mnie na łóżku.

Złączyliśmy usta, a jego dłonie błądziły po moim ciele.

-Przypominam, że my też tu jesteśmy-zaśmiała się Zosia.

-Przecież nic nie robimy-odparł Misiek-Co tam Kinia? Bez urazy, ale wyglądasz dziś jak zombie…

W normalnych warunkach Kinga wymyśliłaby jakąś ciętą ripostę i wszyscy zaczęliby się śmiać. Ale nie dziś. Dziewczyna z płaczem wyszła do łazienki.

-A ją co ugryzło?-zdziwił się Kubiak.

-Idiota-walnęłam go w ramię i stanęłam pod drzwiami-Kinia? Kinia, wpuść mnie. On nie chciał, nie wiedział… Wszystko się ułoży…

-Powie mi ktoś, o co chodzi?

Nawrocka pociągnęła go na bok i szeptem wytłumaczyła sytuację.

-Co zrobili?! Jak ja dorwę Grześka…-wypadł z pokoju.

 Kinga opuściła łazienkę bez słowa. Wzięła ubrania i ręcznik i znów się zamknęła. Drzwi naszego pokoju znowu się otworzyły. Mój narzeczony tylko wsunął głowę.

-Widzimy się na śniadaniu, słońce-posłał mi buziaka i już go nie było.

Ogarnęłyśmy się i zeszłyśmy na dół. Kinga wyglądała o wiele lepiej. Wszyscy śmiali się z kawałów opowiadanych przez Winiara i planów chłopaków na przyszłość, a już szczególnie z Pawła i Bartmana. Zati stwierdził, że po zakończeniu kariery chciałby polecieć w kosmos, bo nie wierzy, że księżyc nie jest z sera, a Zbyszek ma zamiar otworzyć salon piękności dla psów.

-Oczywiście Koks będzie miał za darmo vipowską wejściówkę i podstawowe zabiegi gratis-ZB9 posłał mi zniewalający uśmiech.

-Ale to nie sprawiedliwe…-wtrącił się Fabian.

-Spokojnie, ciebie będę strzygł za pół ceny.

Było wesoło, dopóki Możdżonek nie zauważył braku Grześka. Kinga siedząca naprzeciwko mnie zastygła w bezruchu.

-Może baluje po wczorajszej wygranej?-podrzucił pomysł Bartek.

-Ale tak sam? Raczej bym podejrzewał, że Kinia nam go wczoraj wymęczyła-zaśmiał się Winiarski.

Chłopaki zaczęli się śmiać, a Kinga wstała od stołu i bez słowa wyszła. Michał wyjaśnił im sytuację i atmosfera momentalnie się popsuła.

-Tak nie może być! Trzeba ich pogodzić-stwierdził Igła.

-Ale to głupie… Oni są dorośli, jakoś się dogadają…

-Tak sądzisz? No dobra, daję im czas do… początku sierpnia, a jak nie to Krzysztof Ignaczak zszyje ten związek z powrotem.

-Już się boję, co on wymyśli-szepnęła mi na ucho Zośka.

Po śniadaniu wróciliśmy do siebie. Kinia niestety znowu płakała. Chłopaki mieli zaraz wyjeżdżać i my też postanowiłyśmy się zbierać. Zaniosłyśmy rzeczy do auta i pożegnałyśmy się z chłopakami.

Droga minęła nam bardzo szybko i nim się obejrzałam, byłam już w domu, witana przez merdającego ogonem yorka.

-Tata w pracy?-zapytałam psiaka, dobrze znając odpowiedź.

Zaniosłam rzeczy do pokoju, przebrałam się w dresy, związałam włosy i wyszłam z Koksikiem do parku. Bawiłam się z nim, bo wiedziałam, że do zakończenia Ligi Światowej pewnie go nie zobaczę. Po trzech godzinach wróciliśmy do domu. Tata akurat parkował na podjeździe. Przywitałam się z nim i poszłam wziąć szybki prysznic.

-Pewnie jesteś głodna-stwierdził, gdy weszłam do kuchni.

-Od śniadania nic nie jadłam…-otworzyłam lodówkę, a tam tylko światło…

-Zamówiłem pizzę-uśmiechnął się tata.

-Tą co zwykle?-potwierdził-Ty planowałeś urządzić mi tu śmierć głodową, gdybym nie wróciła?

-Nie, miałem iść coś kupić po pracy…

-Dobra, ja pójdę-wiedziałam, że nie cierpi zakupów.

Zjedliśmy pizzę, obejrzeliśmy odcinek serialu i wyszłam do sklepu. Nawrzucałam pełno produktów spożywczych, szczególnie z dłuższą datą przydatności, bo pojutrze znów wyjeżdżam. Obładowana reklamówkami doczłapałam do domu.

-Wykupiłaś cały asortyment?-zdziwił się tata-Kto to zje?

-Ty, jak ja będę w Bułgarii-uśmiechnęłam się-I nie marudź. Jutro pójdę jeszcze dokupić kilka rzeczy…

Wypakowałam zakupy i poszłam do siebie, naszykować sobie jakieś rzeczy na wyjazd. Gdy już cała sterta ciuchów leżała w walizce, zamknęłam się w łazience i wzięłam długą kąpiel. A potem już tylko łóżko…

Z Andreą umówiłam się, że przyjadę w trakcie popołudniowego treningu, żeby nie wpaść przypadkiem na żadnego z chłopaków. Od rana gotowałam dla taty obiady, żeby mi nie schudł przypadkiem. Koksik dzielnie mi pomagał, wyjadając, co smaczniejsze kąski. Potem zjadłam wcześniejszy obiad, zostawiłam tacie liścik, żeby sobie coś odgrzał i razem z mym wiernym, czworonożnym towarzyszem ruszyłam do Spały.

Będąc na miejscu, napisałam do trenera sms-a. Po chwili wyszedł z szerokim uśmiechem.

-Cieszę się, że jesteś. Żaden nie powinien wyjść dopóki nie wrócę.

Zaprosił mnie do pokoju i podał plik dokumentów. Przejrzałam je dokładnie.

-Gdzie podpisać?-zapytałam z uśmiechem.

Złożyłam kilka autografów, porozmawialiśmy jeszcze chwilę i Anastasi musiał wracać do chłopaków. Tylko otworzył drzwi, a do moich uszu doleciał rozpaczliwy krzyk Zatiego.

-Trenerze, mogę do łazienki? Bo muszę, a nie pozwolili mi wyjść…

-Zrób jedno kółeczko i jesteś wolny.

-Ale ja nie wytrzymam!

Zaśmiałam się cicho i czym prędzej wróciłam do auta.

W domu dokończyłam pakowanie i wieczór spędziłam z tatą i Koksem przed telewizorem.

Środę zaczęłam od sprawdzenia, czy aby na pewno wszystko mam. Zostawiłam tacie pełną lodówkę jedzenia, Koksikowi napełniłam miskę i wyszłam z walizką przed dom. Zosia zgodziła się odwieźć mnie na lotnisko, bo obiecała Piotrkowi, że przyjedzie się z nim pożegnać.

Na miejscu odstawiłam bagaż i razem z przyjaciółką szybko odnalazłyśmy reprezentację. Najpierw ich słychać, a dopiero potem widać, co jest nie lada wyczynem, bo mali to oni nie są.

-Laura!-Michał podbiegł do mnie i wziął w ramiona-Nie mówiłaś, że przyjedziesz.

-Chyba lubisz niespodzianki?

-Takie? Owszem-pocałował mnie.

Obok nas Zosia z Piotrkiem zrobili to samo.

-Dobra, rzygam tęczą, ale skończcie już-jęknął Bartek.

-Zbysiaczku!

Odwróciliśmy się w kierunku głosu. Ada biegła w naszym kierunku w nieco za wysokich szpilkach i przykrótkiej kiecce.

-Cześć, kochani-uśmiechnęła się i uwiesiła się na szyi Bartmana.

-Przyjechałaś-ucieszył się Zbyszek.

Wessała się w niego, a potem zaczęła zagadywać chłopaków. Przy tym niechcący wieszała się komuś na ramieniu, łapała za rękę, albo mrugała jak walnięta. Zepsuła mi humor.

-Trzeba się zbierać-oznajmił trener.

-Życzę wam powodzenia!-Adrianna podskakiwała między siatkarzami jak głupia, a potem wycałowała każdego, zostawiając ślady czerwonej szminki.

Wymieniłam spojrzenia z Zośką. Widziałam, że w niej też się gotowało. Razem z chłopakami ruszyłam do odprawy.

-To ty z nimi lecisz?-Ada zrobiła wielkie oczy.

-Tak-uśmiechnęłam się promiennie.

-Czemu ona może, a ja nie?-zachowywała się, jak obrażone dziecko.

-Bo z nią nie wstyd się pokazać-odparła Zosia, po czym pomachała nam i ruszyła do wyjścia.

Dziewczyna Bartmana obrażona też odeszła.

-Jak to jedziesz z nami?-zdziwił się Michał.

-No…-nie wiedziałam, co powiedzieć-Lubisz niespodzianki, a to twój szczęśliwy dzień!

Chciał coś odpowiedzieć, ale zamknęłam mu usta pocałunkiem.

___________________________________________

Hej ;)

Udało mi się trochę wcześniej, ale popracuję nad tym, żeby rozdziały pojawiały się o jakiejś normalnej porze :]
Zazwyczaj jest tak, że siadam wieczorem do komputera i myślę "Kurcze, dziś powinien być nowy rozdział". Nagle zdaję sobie sprawę, że nie mam nawet słowa napisanego i zastanawiam się, co może się wydarzyć :P
Ale postaram się to zmienić ;) Nic nie obiecuję, bo z obietnicami różnie bywa...

I co sądzicie? Jak na razie między Grzesiem i Kingą jest kiepsko :/
Ale są plusy, w końcu teraz Laura leci z chłopakami do Bułgarii ^^

Będzie tego gadania... Spać też trzeba :P
Buziaki ;*