Rozdział 67

-Michaś, a to pianino…-zaczęłam, ale mi przerwał.

-Mówiłaś kiedyś, że lubisz słuchać jak ktoś gra na pianinie, więc pomyślałem, że chciałabyś się nauczyć-uśmiechnął się promiennie.

-Moja mama grała na pianinie, ale gdy wyprowadzaliśmy się z tatą, to ono zostało sprzedane razem z domem. Pamiętam jak siadałam na stołku koło niej, a ona grała różne melodie… Jak śpiewałyśmy razem…

-To teraz ty też będziesz się mogła nauczyć, bo wykupiłem ci lekcje.

-Ale to musiało kosztować kupę kasy…-machnął ręką na moje słowa-Nie chcę, żebyś tracił na mnie pieniądze.

-Oj, skarbie, ja lubię ci kupować prezenty-pocałował mnie w czoło-Widzę, że ten kudłaty prezent już się zadomowił-wskazał w kierunku Koksa śpiącego pod choinką.

-Nie zawsze woła, żeby wypuścić go na dwór, ale jest już coraz lepiej-zaśmiałam się-Przyzwyczaił się do spania ze mną w łóżku, więc śpisz dziś na kanapie-wystawiłam mu język.

-Ej!-musiałam skapitulować, bo Misiek zaczął mnie łaskotać.

-Też mam coś dla ciebie. Co powiesz na skakanie ze spadochronem?

-Serio?-widziałam, że oczy mu się zaświeciły-Ale skąd ty…

-Chłopaki cię sprzedali-mrugnęłam.

-Chyba będę musiał ci ładnie podziękować-wpił się w moje usta.

-Im też tak chcesz dziękować?-zaśmiałam się, gdy się odsunął.

-Z tobą nie skończyłem, a im… postawię po piwie i będziemy kwita.

Porozmawialiśmy jeszcze chwilę i poszłam się kąpać, a Michał wyszedł z psem. A co! W końcu Koksik jest od niego, więc może z nim czasami wyjść. Pełen relaks w wannie z gorącą wodą i masą piany… Było mi tak przyjemnie, że moje powieki mimowolnie opadły.

-Laura, długo jeszcze?-usłyszałam Michała za drzwiami.

-Już zaraz wychodzę…

Woda zdążyła wystygnąć, więc dolałam gorącej, żeby się rozgrzać. Po kilku minutach niechętnie wyszłam, osuszyłam ciało ręcznikiem i założyłam piżamę.

-Misiu, zrobiłbyś mi herbatki? Bo trochę zmarzłam…

-Gdzie? W łazience?

-Chyba mi się przysnęło…

-To dlatego siedziałaś tam półtorej godziny?-zaśmiał się, a po chwili już byłam w jego ciepłych ramionach-Chyba nie chciałaś mi się przeziębić?

-Już by mnie babcia Krysia wyleczyła…

Ja opatulona kocykiem wypiłam ciepłą herbatę, a Michał się wykąpał. Poszliśmy się położyć. Koks miał nie spać w łóżku, ale tak skomlał, że Misiek nie wytrzymał. Taki mały, a umie postawić na swoim. Spaliśmy we trójkę. Ja wtulona w siatkarza, a w nogach łóżka mały futrzak.

Rano ruszyliśmy autem Michała do Wałcza. Po negocjacjach stwierdziliśmy, że york jedzie z nami, żeby nie zawracał głowy tacie. Koło południa byliśmy na miejscu. Rodzice Michała i jego babcia już na nas czekali. Jego brat z narzeczoną też miał być lada chwila. Zaraz nas wyściskano, poczęstowano ciastem i herbatą i zasypano milionem pytań. Pani Basia była dla mnie bardzo miła. Powiedziała, że na pewno przyjadą kiedyś do Łodzi, bo musi pogodzić się z moją mamą. Dostałam od niej kilka zdjęć, na których były razem.

Koks zrobił niemałe wrażenie. Pani Krysia była przeciwna trzymaniu zwierząt w domu, ale mojego piesia się nie czepiała. Pan Jarek znalazł jakąś starą piłkę i zaczął się z nim bawić na dywanie w salonie.

Babcia i mama siatkarza zaczynały nakładać obiad, gdy w drzwiach pojawił się brat Michała, Błażej z narzeczoną Sarą.

-Cieszę się, że wreszcie mogę cię poznać-uśmiechnął się Błażej-Za każdym razem, jak rozmawiam z Michałem i pytam, co u niego, to słyszę tylko Laura to, Laura tamto…

-Mi też jest bardzo miło…

-Koniec tych pogaduszek, bo wam obiad wystygnie-babcia zagoniła nas do stołu.

Przy obiedzie rozmawialiśmy z Błażejem i Sarą, chociaż ona nie za wiele mówiła. Starszy z braci Kubiaków miał niezwykłe poczucie humoru i  talent to zagadywania ludzi. Pomogłam pani Basi w zmywaniu, a reszta rozsiadła się w salonie (tylko babcia biegała w tą i z powrotem domosząc coraz więcej placków, sałatek, wędlin…).

-Laura, mamy coś dla ciebie-pan Jarek wyciągnął spod choinki prostokątny prezent-Reszta już dostała w Wigilię, a ciebie nie było.

-Mam nadzieję, że się przyda-uśmiechnęła się mama siatkarza.

Dostałam duży album na zdjęcia, w pięknej grubej okładce.

-To będziesz mogła wszystkie zdjęcia mieć w jednym miejscu-mrugnął Michał, po czym wyciągnął aparat i pstryknął mi fotkę.

-Dziękuję bardzo, na pewno się przyda-uściskałam rodziców chłopaka-Niestety ja dla państwa nic nie mam…

-Ależ daj spokój, kochana, ważne, że nas odwiedziłaś.

Byłam ogromnie zaskoczona, ale zrobiło mi się ciepło na sercu. Miło było wiedzieć, że mnie tak polubili. Babcia Krysia wyszła na chwilę, a po chwili wróciła z jakimś zawiniątkiem. Dała mi sweter w norweskie wzory.

-Śliczny, dziękuję-uśmiechnęłam się przykładając do siebie prezent.

-Będzie pasować-pokiwała głową pani Krysia-Zrobiłam ci ten sweterek, żeby cię ten mój wnusio nie przeziębił gdzieś.

-To pani go sama zrobiła?-zdziwiłam się, patrząc na misterne wzorki.

-Oczy już nie te, ale chyba dobrze wyszedł…

-Jest cudowny…

Potem razem z Michałem zrobiliśmy sobie „sweet sesyjkę”. Masa zdjęć w czapce Mikołaja, moim nowym sweterku i oczywiście z Koksem… Będzie z czego wybierać, żeby album nie świecił pustkami. Sara dalej była jakaś cicha, ale to chyba potwierdzało zasadę, że przeciwieństwa się przyciągają, bo przez większość popołudnia Błażej opowiadał różne historyjki i anegdoty, więc nie siedzieliśmy jak na stypie. Co chwila śmialiśmy się, dużo jedliśmy (bo podobno zmizerniałam), a potem oglądaliśmy telewizję. Czułam się, jakbym była częścią tej rodziny, a przecież prawie ich nie znałam…

-Aaa! Zabierz to!-Sara nagle podskoczyła na swoim miejscu, a Błażej schylił się i podniósł Koksa.

-Co tam mały? Nudzisz się?-zaczął go drapać za uchem-Patrz jaki słodziak, może też takiego sobie kupimy?-zwrócił się do narzeczonej.

-No chyba nie i weź go zabierz od stołu…

Misiek miał jutro po południu trening, a w piątek dwa, ale i tak postanowiliśmy zostać na noc u jego rodziców. Rano miał odwieźć mnie, a potem wrócić do siebie.

Znów zajęliśmy jego stary pokój. Nawet nie wiedziałam, jaka jestem zmęczona. Czekając na Michała, zasnęłam w pachnącej jego perfumami pościeli.

-Piękna…-wymruczał mi do ucha, całując w policzek.

-Hm?

-Wstajemy.

-Nie… Jeszcze pięć minut-jęknęłam i przekręciłam się na drugi bok.

-Chyba pięć, ale sekund-cicho się zaśmiał, a po chwili byłam już w powietrzu.

Michał wziął mnie na ręce i wyciągnął z łóżka mimo moich protestów. Po drodze wziął swoją bluzę i zszedł ze mną do kuchni.

-Śniadanko-postawił mnie i opatulił swoją ogromną bluzą-Co byś zjadła?

-Spaaać-ziewnęłam przeciągle.

-O, wstaliście już-babcia Krysia weszła do pomieszczenia-Pewnie głodni?

-Laura umiera z głodu…-uśmiechnął się Misiek, za co dostał łokciem w żebra.

-Zjem, jak ty mi coś przyrządzisz-pocałowałam go i usiadłam przy stole-No, czekam, panie Kubiak.

Wyciągnął z lodówki śledzie, sałatki, nawet jakiś bigos.

-Co panienka wybiera?

-Hm… Ja bym zjadła płatki.

-No, ale… Tyle jedzenia, a ty wymyślasz…-zajrzał do lodówki-Nie ma mleka-oznajmił.

-To skocz i kup. Sklep jest blisko-babcia wygoniła go.

-Nie trzeba było, zjadłabym coś innego…

-Niech się przyzwyczaja-mrugnęła do mnie.

10 minut później zajadałam płatki, a Michał sałatkę. Potem poszliśmy się ubrać, pożegnaliśmy się ze wszystkimi i wsiedliśmy do samochodu. Podróż minęła nam szybko na rozmowie i śpiewaniu, mimo że musieliśmy się dwa razy zatrzymać, żeby Koks mógł się załatwić.

Pod moim domem pożegnaliśmy się. Mieliśmy się zobaczyć dopiero w Sylwestra. Po kilku długich pocałunkach Misiek musiał jechać, machałam mu, dopóki nie zniknął za zakrętem.

W domu się nudziłam, więc postanowiłam spotkać się z Mają. Posiedziałam u niej trochę. Oglądałyśmy filmy i dokuczałyśmy Koksikowi, który oczywiście mi towarzyszył. Wieczór spędziłam na oglądaniu z tatą seriali, a potem położyłam się wcześniej spać, bo w końcu kiedyś trzeba się wyspać.

Ta… Wyspać… Wszystko ładnie pięknie, gdyby nie pobudka o czwartej, bo komuś zachciało się wyjść na dwór i skomlał pod drzwiami…

_______________________________________________

Dziś trochę wcześniej... Wiem, szału nie ma, ale staram się ;]

Mogę Wam obiecać, że za niedługo będzie się sporo działo...

Jak tam u Was?

Niedługo koniec wolnego :(

Ja w niedzielę rano ruszam na Kraków...

Pozdrawiam adminów strony Siatkówka jest bowiem, zacnym sportem Milordzie. *.* i dziękuję za reklamę ;)

Nie zanudzam już... Życzę miłego pierwszego weekendu w tym roku ^^
Buziaki ;*

Ps. Może tak nieskromnie, ale pochwalę się Wam prezentem, który dostałam pod choinkę od najlepszej siostry pod słońcem :]

Aaa!!! Kubiakowa koszulka <3