Rozdział 51

Budzić się w ramionach mężczyzny swojego życia, to naprawdę piękne uczucie…

Michał jeszcze spał, a ja nie chcąc go budzić, postanowiłam też jeszcze nie wstawać. Delikatnie sunęłam opuszkami palców po jego pokrytym zarostem policzku.

-Niech ci będzie, zaraz się ogolę-mruknął.

-Długo nie śpisz?

-Przed chwilą się obudziłem. To jak? Wstajemy?

-Zrobimy jakieś śniadanko-uśmiechnęłam się.

Zwlekliśmy się z łóżka. Z uśmiechem założyłam miśkową koszulę. Razem udaliśmy się do kuchni.

-Ubrał byś się-mruknęłam, bo mój chłopak był w samych spodenkach.

-Już ci się nie podobam?

-Możemy mieć spalone tosty, przez tą twoją klatę-zagapiłam się na niego.

-A chcesz wiedzieć, jak seksownie wyglądasz w tej koszuli?-przybliżył się do mnie.

-Lepiej niż ty?-zapytałam przygryzając dolną wargę.

-O niebo lepiej, chyba popadnę w kompleksy-zaśmiał się i złożył na mych ustach delikatny pocałunek.

-Michał! Pali się!-z opiekacza się dymiło.

Siatkarz odłączył urządzenie i ostrożnie otworzył. Nasze śniadanie było trochę zbyt czarne, żeby dało się je zjeść.

-A nie mówiłam?-zaczęłam się śmiać.

-Czy kobiety zawsze muszą mieć rację?

-Może nie zawsze, ale zazwyczaj. Ale zobacz, są też plusy… Węgiel jest dobry na trawienie-nie mogłam powstrzymać śmiechu.

Michał wziął nóż i trącił nasze śniadanie.

-To co? Zamawiamy pizzę?-zapytał wyrzucając spaleniznę do kosza.

-Misiu, jest niedziela rano. Skąd niby chcesz wziąć tą pizzę?

-Na pewno jakaś pizzeria jest otwarta. Ale jak nie chcesz zamawiać, to zróbmy sami!

-A masz składniki?

-Skoczymy do Biedronki-wyszczerzył zęby w uśmiechu.

Ubraliśmy się i wyszliśmy na zakupy. W mgnieniu oka mieliśmy wszystkie potrzebne składniki. Wracaliśmy do mieszkania, gdy Michałowi zaczęło strasznie burczeć w brzuchu. Ja pokładałam się ze śmiechu, a on speszony narzekał, że to moja wina, bo nie ubrałam się porządnie do robienia śniadania.

Skończyło się na tym, że po powrocie zjedliśmy kanapki, a dopiero później zajęliśmy się pizzą. Najlepiej bawiliśmy się przy przygotowywaniu ciasta. Najpierw obrzucanie się nawzajem mąką, a potem podrzucanie ciasta, tak jak na filmach. Kuchnia wyglądała, jakby przeszło przez nią tornado… Pizza się piekła, a my chcąc nie chcąc, zaczęliśmy sprzątać.

-Mmm, pyszna nam wyszła-westchnął Michał, gdy wreszcie mogliśmy skosztować naszego dzieła-Możemy częściej palić tosty i robić domową pizzę.

-Bernardi by cię udusił-zaśmiałam się, na co on tylko wystawił język.

-Dobre było, ale się skończyło-mruknął rozwalając się na kanapie pół godziny później.

-Przez ciebie będę gruba…

-Chyba żartujesz? Ja się boję, żeby mi cię wiatr nie porwał, a ty się boisz, że gruba będziesz?

-No nie ważne. Idę umyć zęby, a potem zbieram się do domu…

-Poczekaj!-zerwał się z miejsca-Idę z tobą!

Oczywiście nie mogło być spokojnie. Zaczęło się od mycia zębów, a skończyło się tym, że oboje byliśmy wysmarowani pastą… Ja miałam wąsy i brodę, a Michał serduszka na policzkach i czole. Śmialiśmy się patrząc na siebie nawzajem.

-Muszę się ogolić, jak ja się w domu pokażę-zaczęłam zmywać maź z twarzy.

-A właśnie, miałem się ogolić…-Kubiak wyjął z szafki maszynkę do golenia-Dzięki, że mi przypomniałaś…

-Nawet nie żartuj…

-Ale w jakiej sprawie?

-Ani mi się waż golić.

-Czemu?

-Bo lubię cię takiego, jaki jesteś… I już przyzwyczaiłam się do tego, jak twój zarost mnie drapie-mrugnęłam i opuściłam łazienkę.

-Ale ty nie przestaniesz golić nóg?-usłyszałam głos z łazienki.

-Jakbym przestała, to co?-zapytałam wieszając mu się na szyi.

-Nic, tak teoretycznie pytam-wzruszył ramionami.

-Wariat…

Spakowałam resztę rzeczy i zaniosłam torbę do przedpokoju. Akurat Misiek wyszedł z łazienki.

-Ale jak to już jedziesz?-zrobił smutną minę-A może zostaniesz do jutra?

-Hm… A masz jakiś argument, żeby mnie przekonać?

Błyskawicznie znalazł się przy mnie i przerzucił mnie sobie przez ramię.

-Proste, nie wypuszczę cię-mogłabym się założyć, że przy tym się uśmiechnął, ja niestety mogłam patrzeć tylko na jego plecy.

-Misiu, odstaw mnie-zaczęłam słodko.

-Jak sobie życzysz-rzucił mnie na łóżko-To jak? Zostaniesz?

-Ale muszę zawieźć jutro tatę na rehabilitację…

-Ale to po południu… Jak wyjedziesz o 12, to spokojnie zdążysz.

-Ale ty rano idziesz na trening, co ja bym tu sama robiła…

-Pójdziesz ze mną.

-A jak mnie Bernardi wygoni?

-Odnoszę wrażenia, że nie chcesz tu zostać…

-Pewnie, że chcę głuptasie. Daj mi telefon.

-Po co?

-Muszę zadzwonić do taty i powiedzieć mu, że dziś nie wracam, żeby się nie martwił-pocałował mnie i poleciał po telefon.

Popołudnie i wieczór spędziliśmy na oglądaniu telewizji. Niby nic takiego, ale i tak było miło. Obecność Michała, jego kciuk rysujący kółka na mojej dłoni, jego perfumy… Do szczęścia wystarczyło mi to, że z nim jestem. Tak po prostu… Sama nie wiem, kiedy oparłam się na jego ramieniu i odpłynęłam.

-Wstawaj, bo się na trening spóźnimy-usłyszałam szept nad uchem.

Obudziłam się w sypialni. Michał musiał mnie tu przynieść.

-No wstawaj, bo tosty stygną-szturchnął mnie.

Usiadłam na łóżku i spojrzałam na chłopaka. Stał z tacą w rękach.

-Voila!

Cały czas nie wierzyłam w to, co widzę. Przyniósł mi tosty, herbatkę i nawet kwiatki…

-Misiu, nie musiałeś…

-Dla ciebie wszystko-pocałował mnie-A teraz jedz, bo naprawdę się spóźnimy na ten trening, a tego byśmy nie chcieli…

Zjadłam, ubrałam się, delikatnie umalowałam…

-Ej, mam być zazdrosny o trenera?-Michał wpakował mi się do łazienki.

-Lorenzo, tak? Hm… Kolejny Włoch…

-Więcej ci nie zrobię śniadania-siatkarz wyszedł obrażony.

-Oj, Michał…

Bez problemu mogłam siedzieć na trybunach i obserwować trening chłopaków. Gdy któremuś się udało, od razu mnie zagadywał. Bernardi też był bardzo miły. Nim się obejrzałam, zleciał cały trening. Pożegnałam się ze wszystkimi i razem z Michałem pojechałam do jego mieszkania. Wzięłam rzeczy i już chciałam się z nim pożegnać, gdy wypalił:

-A ty gdzie? Tak bez obiadu?

Okazało się, że mój cudowny chłopak przygotował rano zapiekankę. Nie wiem, o której wstał, ale nieźle się postarał.

-Teraz to już naprawdę muszę jechać…

-Mówiłem ci, że pierwszy mecz mamy szóstego października, więc mam jeszcze trzy wolne weekendy. Ja za tydzień przyjadę do ciebie, a potem ty do mnie.

-A za trzy tygodnie?

-Może pojedziemy do moich rodziców? Zobaczymy… Jeszcze dużo czasu…

Z ciężkim sercem musiałam się z nim pożegnać i wrócić do Łodzi.

Tata bardzo ucieszył się na mój widok. Zawiozłam go na terapię, zrobiłam zakupy, odebrałam go, a na noc przyszła do mnie Maja. Brakowało mi jej, ostatnio za mało czasu jej poświęcałam. Do późna plotkowałyśmy i oglądałyśmy jakieś łzawe romansidła…

I znów odliczanie do soboty. Śniadanie, sprzątanie, obiad, rehabilitacja, kolacja… W sumie tak wyglądały moje dni. Majka często mnie odwiedzała, raz nawet wpadł do mnie Andrzej. Dni mijały wolno i monotonnie, ale cieszył mnie zbliżający się weekend i niewielkie postępy w terapii mojego taty.

-Laura! Laura, mówię do ciebie!-Majka musiała mnie szturchnąć, żebym zwróciła na nią uwagę-Co jest z tobą?

-Zamyśliłam się…

-Znów myślisz o Kubiaku?

-Jutro przyjeżdża-uśmiechnęłam się.

-A ja proszę cię o radę w sprawie prezentu dla Sebusia. Urodziny ma raz w roku, a z Michałem będziesz widywać się częściej…

Maja zawsze musiała sprowadzać mnie na ziemię… Jutro jej chłopak ma urodziny i ja z Miśkiem mieliśmy iść do niego na imprezę.

Majka lepiej go znała (no w końcu to jej chłopak), a mimo to prosiła mnie o pomoc w wyborze. Doradziłam jej i mogłyśmy opuścić sklep. Łażenie z nią po galerii ma taki plus, że nie narzeka co chwilę i pomaga w wyborze ciuchów. Kupiłam sobie kieckę na jutrzejszy wieczór. Ona miała już wcześniej, ale najważniejsze, czyli prezent, zostawiła na sam koniec.

Odprowadziłam ją do domu, a sama wróciłam do siebie, bo trzeba było zostawić rzeczy i zawieźć tatę na leczenie...
_________________________________________

Ten rozdział jakoś lepiej mi się pisało...
Możliwe, że to dzięki całej masie komentarzy od Was <3
Dziękuję :*
Dziękuję tym 22 osobom, które poświęciły chwilę, by coś napisać ;)

Niby rozdziały mają więcej wyświetleń... :P

Ja też się postarałam :D
Trochę dłuższy i trochę wcześniej ;]

Mam nadzieję, że nie zmęczyliście się komentowaniem ostatniego i tu też ktoś coś napisze :)

Buziaki ;*