Rozdział 41

Rano zadzwoniłam do taty, żeby się upewnić, czy na pewno dziś go wypisują. Potem zajęłam się praniem pościeli i myciem okien. Tak szybko czas mi zleciał, że zanim się obejrzałam, już musiałam jechać po tatę. Bardzo się cieszył, że wraca do domu. Dostał kule, lekarz pozwolił mu próbować o nich chodzić, ale nie za dużo, żeby nie nadwyrężył tej nogi. Od przyszłego tygodnia prawdopodobnie będzie mógł zacząć rehabilitację.

W domu zjadł porządny obiad i usiadł przed telewizorem. Musiałam z nim porozmawiać o jutrzejszej wizycie Michała, ale nie miałam pojęcia jak zacząć. Moje rozmyślania przerwał telefon.

-Cześć, Majuś.

-No hejka, nudzisz się może przypadkiem?

-No nie bardzo, a co tam chciałaś?

-Aaa… Bo mi się nudzi…-westchnęła-A co tam u Michała?

-Jest w Żorach…

-Ale jak to? Czemu?-zdziwiła się.

-Spokojnie, jutro przyjedzie-mimowolnie uśmiechnęłam się do telefonu.

-Nie strasz mnie, już się bałam, że się pokłóciliście, czy coś…

-Nic z tych rzeczy, mogę nawet powiedzieć, że wręcz przeciwnie. Chce mnie zabrać na wakacje…

-Uuu, a kiedy ślub?-zaczęła śmiać się do słuchawki.

-Głupia… Ale niestety nie mogę jechać…

-Czemu!? Zgłupiałaś!?

-Zaraziłam się od ciebie… I nie wydzieraj się tak do tego telefonu. Jakbyś zapomniała, mój tata miał wypadek i ktoś musi się nim zająć…

-Nie widzę problemu…-zaczęła.

-Nie zostawię go samego na półtora tygodnia.

-Przecież mówię, że nie ma problemu.

-Nie rozumiem…

-I niby ja jestem głupia? Ja zajmę się panem Wojtkiem-oznajmiła.

-Ty?-nie wierzyłam w to, co słyszę.

-Chyba, że nie chcesz…

-Ale… Jesteś pewna?

-Czego się nie robi dla przyjaciół…

-Pogadam z tatą i dam znać.

-Okej, to do usłyszenia-rozłączyła się.

Cudownie jest mieć taką przyjaciółkę. Nie mam pojęcia, jak jej to wynagrodzę. No, ale… Jeszcze pozostaje rozmowa z głównym zainteresowanym.

-Tato?

-Tak, skarbie?

-Bo mój chłopak chciał cię poznać…

-Ja też chcę go poznać, mówiłem ci to nie raz…

-Wiem, ale… Czy on mógłby przyjechać jutro na kolację?

-Oczywiście-nadal siedziałam, nerwowo skubiąc rąbek bluzki-O czymś jeszcze chciałaś porozmawiać?

-Booo… On chciał mnie zabrać na wakacje-wypaliłam.

Widziałam, że tata jest w szoku.

-Chciałam ci tylko powiedzieć, najwyżej nie pojadę…

-Naprawdę ci się podoba-to nie było pytanie, a raczej stwierdzenie-Jeśli chcesz możesz jechać, ja sobie jakoś poradzę…-dodał po chwili zastanowienia.

-Mogę? Naprawdę?

-Bo się rozmyślę-pogroził mi palcem tata.

-Jesteś najwspanialszy na świecie-przytuliłam się mocno do niego.
-Tylko masz na siebie uważać.

-Ty też. I nie musisz się martwić, nie zostawię cię samego. Maja zaoferowała swoją pomoc-uśmiechnęłam się.

-Nie trzeba, dałbym sobie radę… A kiedy i na jak długo wyjeżdżasz?

-W środę rano lecimy na francuską riwierę i wracamy w następną sobotę…

-Długo… Masz pisać, dzwonić… Cokolwiek, żebym się nie martwił.

-Dobrze. Jeszcze raz dzięki, że się zgodziłeś. To ja lecę na razie do apteki, bo zamkną, a muszę ci wykupić tabletki przeciwbólowe.

-Leć.

Kupiłam co miałam kupić, po drodze dzwoniąc do przyjaciółki. Była zachwycona. Zaczęła gadać jak najęta, tłumacząc mi, co muszę spakować.

-Dobra, Majuś, ja już muszę kończyć. Wpadnij jutro rano, to pomożesz.

-Ok, do zobaczenia.

-Bajo…

Wróciłam do domu. Tata już spał, co nieco mnie zdziwiło. Zostawiłam leki w kuchni i poszłam do siebie przygotować się do snu. Przy okazji wyciągnęłam walizkę i wrzuciłam do niej kilka niezbędnych rzeczy. Nie chciało mi się już pakować, jutro Maja przyjdzie, to mi pomoże. Położyłam się i wybrałam w telefonie numer Michała.

-Tak?

-Cześć, Misiu.

-Cześć, ty jeszcze nie śpisz?

-Nie… Już śpię, ale chciałam ci powiedzieć, że nie mogę doczekać się naszych wakacji…

-Możesz jechać?

-Tak-w słuchawce usłyszałam radosny krzyk Michała-Też się cieszę.

-O której mam jutro u ciebie być?

-19?

-Pojawię się na pewno.

-Dobranoc, Misiu.

-Dobranoc, kochanie.

Rano obudziłam się wyjątkowo wcześnie. Od razu zabrałam się za sprzątanie i wymyślanie co ugotować. Koło 11 odwiedziła mnie Maja i zrobiła mi rewolucję w szafie. Wybrała mi nawet sukienkę na dzisiejszy wieczór… Ja pokazałam jej, co i jak. Chociaż i tak wiedziała, co gdzie leży, bo była u mnie tysiące razy… Posiedziała do 17. Czas pędził okropnie, a ja martwiłam się, że się nie wyrobię. Przyrządziłam rybę na parze z ryżem i warzywami. Wyciągnęłam czerwone wino, rozstawiłam nakrycia na stole. Szybko się ubrałam w kremową obcisłą sukienkę, którą naszykowała mi przyjaciółka. Delikatnie się umalowałam, a włosom pozwoliłam opadać na ramiona.

Punkt 19 zadzwonił dzwonek do drzwi. Michał wyglądał jak zwykle przystojnie. Przedstawiłam go tacie, a sama poszłam po posiłek.

Oczami trochę zestresowanego Miśka ;)

Martwiłem się, jak przebiegnie to spotkanie, ale już od pierwszych słów polubiłem pana Wojtka. To bardzo sympatyczny facet. Laura poszła do kuchni po kolację, a ja zostałem sam z jej ojcem.

-Kiedy wróci mama Laury? Jakbym wiedział, że będzie w pracy, przyjechałbym później… Trochę głupio zaczynać kolację bez pańskiej małżonki…
-To ty nie wiesz? Nie powiedziała ci?-zdziwił się pan Wójcik.

____________________________________________
I jest kolejny!
Dziękuję za bardzo miłe słowa pod ostatnim rozdziałem :]

To bardzo wiele dla mnie znaczy! <3

Czekam na szczere opinie! ;)

I pozdrawiam serdecznie ;*

Ps. Jarosza tu chyba jeszcze nie wrzucałam ;)